Επτά κείμενα του Δημ. Σπάθη φωτίζουν από διαφορετική οπτική γωνία και από άλλη απόσταση το αντικείμενο και προωθούν την προβληματική γύρω από ένα σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας του νεοελληνικού θεάτρου (τελευταίες δεκαετίες του 18ου και αρχές 19ου αιώνα, ως τις παραμονές του '21).